De oorspronkelijke artrock band 10cc bestond tot 1976 uit een samensmelting van 2 creatieve duo’s Graham Gouldman/Eric Stewart en Kevin Godley/Lol Creme. Beide duo’s hadden hun muzikale bagage reeds ruimschoots opgedaan bij verschillende bands vóór de oprichting van 10cc in 1971: Gouldman en Stewart kenden elkaar al van bij The Mindbenders in 1968 en Godley en Creme zaten samen op de kunstacademie en in verschillende bands toen ze met Gouldman en Stewart eerst Hotlegs startten (met de hit “Neanderthal Man”) en daarna 10cc. Vier uitzonderlijke talenten die allemaal meerdere instrumenten bespeelden, allemaal konden zingen en ook allemaal nummers schreven.

Waar Stewart en Gouldman een klassieke achtergrond hadden waren Godley en Creme meer vernieuwend ingesteld. Muzikale meningsverschillen en de druk van het touren waren er voor creatieve studio breinen als Godley en Creme teveel aan en zij verlieten de groep al in 1976 om samen te musiceren en succesvol muziekvideo’s te regisseren als Godley & Creme (cfr. de hits annex videohoogstandjes voor “An Englisman In New York, “Under Your Thumb” en Cry”). Die beslissing zou zowel creatief als commercieel voor 10cc de doodsteek betekenen want de band had net de innovatieve wereldhit “I’m Not In Love” gescoord. Toch slaagden de 2 overblijvende leden Gouldman en Stewart erin om met een nieuwe line-up nieuwe hits “The Things We Do for Love”, “Good Morning Judge” en “Dreadlock Holiday” te scoren en te blijven touren tot in 1983 definitief het doek viel mede door een zwaar auto-ongeval van Stewart in 1979. Na een hiatus van 9 jaar was er een kortstondige reunie eerst met Stewart in 1992 en zelfs met Godley en Creme maar dan alleen op plaat (cfr. Het album ‘Meanwhile…’) tot 1995. Drijvende kracht van het eerst uur Graham Gouldman gaat vanaf 1999 terug touren met 10cc materiaal samen met oudgedienden Paul Burgess (al bij 10cc in 1973 als tweede drummer en later vast lid in 1977 na de split) en Rick Fenn, touring gitarist sedert 1977. Zij worden in 2006 aangevuld door percussionist Mick Wilson die de hoge vocalen van Lol Creme overneemt en de toetsenisten Mike Stevens en Keith Hayman die een beurtrol hebben. De groep toert vanaf 2008 meer dan ooit de wereld rond en is ook hier bij ons nog altijd heel populair.

Een uitgebreide greatest hits tour in 2010 van 5 concerten in Vlaanderen verrast vriend en vijand met kwalitatief hoogstaande uitvoeringen van hun grootste hits. Vanaf dan zijn ze bijna jaarlijks op een festival of in een concertzaal bij ons te zien. Wereldwijde tournees en appreciatie doen de interesse en de populariteit van de groep nog toenemen. In de afgelopen jaren heeft 10cc wereldwijd getourd, met optredens in Australië, Canada, Japan, IJsland, Nieuw-Zeeland, Rusland, Zuid-Afrika, de VS en in heel Europa en het hele VK met uitverkochte shows voor meer dan 60.000 mensen tijdens British Summer Time (BST) in Hyde Park, en tal van uitverkochte shows in de Royal Albert Hall met een capaciteit van 5.200.

De huidige line-up bestaat uit frontman Graham Gouldman (bas, gitaar, zang, 1972) en de oud-leden Paul Burgess (drums, percussie, 1977) en Keith Haymann (toetsen, gitaren, bas, zang, 2006). Zij worden aangevuld door Iain Hornal (zang, percussie, gitaar, toetsen, 2018) en de jonge lead gitarist Nick Campbell die oud-lid Rik Fenn (lead gitaar, bas, zang, 1977) vervangt die er voor deze tour niet bij kan zijn.

10cc scoorde van ‘72 tot ‘78 de ene hit na de andere, 12 in totaal. Dat een groep zoveel jaren na hun hoogdagen er de laatste 20 jaar als touring band in slaagt om met diezelfde hits een publiek te begeesteren én nog met vol enthousiasme en spelplezier op het podium te staan, is een gegeven dat weinige artiesten van toen hen vandaag nog kunnen nadoen. Alles heeft te maken met de verscheidenheid aan nummers, de grappige hedendaagse teksten en innovatieve inbreng van vooral het duo Lol Creme en Kevin Godley die verantwoordelijk waren voor het speciale van die vele hits. Door een evenwichtige combinatie van experimenteerdrift, wel doordacht schrijversschap, multi instrumentatie en zangcapaciteiten van alle leden zijn het tijdloze hits geworden. Vandaag de dag is Graham Goldmann 75 jaar het enige overgebleven originele lid van het gouden viertal Lol Creme, Kevin Godley en Eric Stewart.

De groep knalt er meteen in met de gitaarintro van een van hun grootste hits “The Wall Street Shuffle” en houdt onmiddellijk iedereen op scherp. Blijkt dat de muzikaliteit en harmoniezang na al die jaren nog intact is gebleven. De meerstemmige samenzang springt er onmiddellijk uit: de tweede stem van leadgitarist Nick Campbell en de hoge mannenstem van Iain Hornal in contrast met de diepe basstem van bassist Graham Gouldman blenden perfect. Laat daar ingenieuze aanstekelijke popliedjes op los als “Good Morning Judge”, “I'm Mandy Fly Me” of “Life Is a Minestrone” en je hebt een volmaakte jukebox voor een nostalgisch avondje uit. Frontman Gouldman staat centraal en wordt geflankeerd door gitarist/zanger Nick Campbell die de rol van Nick Fenn met verve invult met een paar opwindende gitaarhoogstandjes en door zanger/multi instrumentalist Iain Hornal die ook het hoge stemmetje van Lol Creme heeft. Hornal doet een geweldige job: naast toetsen, percussie en gitaar neemt hij een groot deel van de lead zang voor zijn rekening. De huidige line-up is niet anders met verschillende leden die instrumenten met elkaar uitwisselen tijdens verschillende nummers gedurende de show.

Graham Gouldman voert tussen de nummers het woord en vertelt o.m. hoe Stewart en Creme in de auto ooit een discjockey hoorden zeggen: “Life Is A Minestrone.” We krijgen muzikaal als zangtechnisch quasi-perfect uitgevoerde versies. “Art for Art’s Sake” klinkt al wat pittiger met een melodieuze gitaarintro, extra bekkenpercussie en een funky baslijn met 3 vooraan. Maar voor nog wat meer punch is het nog afwachten. Toch blijken routine, techniciteit en het professioneel aan elkaar praten van de nummers door Gouldman (wie wat heeft geschreven en wat de inspiratie was) het spelplezier voor een keer niet in de weg te zitten. Het is heerlijk meesurfen op de genereuze golf aan jeugdsentiment met maar liefst 12 hitsingles voorzien van een herkenningsintro. Elk nummer heeft wel iets onweerstaanbaar avontuurlijks waar de tijd geen vat op heeft. Uitschieters zijn de paar kleinere hitsingles als het plezante rock ’n rollende “Silly Love” met 3 wiegende gitaren op rij en “The Dean And I”, een staaltje hyper-kinetische schrijfmanskunst gekoppeld aan het popvernuft van oud 10cc lid Kevin Godley. Beide songs zijn gesneden koek voor het hoge stemmetje van Iain Hornal die hiermee de rol van Lol Creme perfect neerzet. “Old Wild Men” is een knappe ballade uit het onvolprezen ‘Sheet Music’ (1974) met een mooi refrein waarbij Gouldman en Hornal om beurt een strofe zingen. Maar het is vooral Hornal die imponeert met zijn prachtige stem en fijn gitaarwerk. Daarmee worden de hits even on hold gezet voor een lang uitgesponnen 3-delig “Feel The Benefit Pt. 1-3” een muzikaal boeiende uitvoering met alle 10cc ingrediënten: een aardige gitaarsolo aan het begin en eind, veel synthesizer en gitaar, hoge (samen)zang, een catchy refrein en een bassolo van Gouldman. “Standing Next to Me” is een recent nummer van Gouldman waarbij hij zijn inspiratie vond als lid van de All Stars Band van Ringo Starr 2 jaar geleden toen hij naast hem stond. De melodie klinkt heel Beatleiaans met akoestische en slide gitaar en een aanstekelijk refrein.

“The Things We Do for Love” is nog steeds een heel knappe song met de zanger/ bassist in de hoofdrol met veel ooh’s en aah’s, handgeklap en weerom een aanstekelijk refrein. “Say the Word” is een verrassend nieuw 10cc nummer dat Gouldman speciaal schreef voor Iain Hornal’s tribute aan 10cc voor diens soloplaat ‘The Game Begins With The Lights Out’ uit 2017. Het is zoals te verwachten een typische 10cc popsong dat de hoge krachtige stem van Hornal als gegoten zit.

De grootste publieksreactie is er bij het dromerige “I’m Not In Love” destijds een productionele mijlpaal qua overdubbing van stemmen én een wereldhit (tot in Amerika) met andermaal een pluim voor de hoge stem van Iain Hornal. Lichten uit, laserstralen, Hornal met de stem van Eric Stewart, stemmen die prachtig samen (s)melten, Gouldman met basloopje ertussen, het klinkt allemaal nog even fris. Met aansluitend hun andere wereldhit, de gretig meegezongen reggae pastiche “Dreadlock Holiday” zit de reguliere 10cc tijd er in geen tijd op.

Verrassing in de toegift is de a capella gezongen versie van de doowop parodie “Donna”. De van hoog tot laag geschakeerde stemmen van de heren Campbell, Gouldman, Hayman en in het bijzonder het hoge stemmetje van Hornal rond één microfoon geven iedereen het nakijken tot plots drummer Paul Burgess (die voor het grootste deel van de show geen microfoon heeft gehad) de vier crooners vervoegt om één lage noot te laten horen voor het afsluiten.

Gouldman en co geven nog flink van jetje bij hun eerste grote Europese hit het catchy swingende “Rubber Bullets”. De band met vooraan drie zangers/gitaristen op rij gaat uit de bol voor een heerlijke jam. Het talrijk opgekomen publiek heeft uitermate genoten van deze avond en zingt vrolijk mee “Load up, load up, load up with rubber bullets”. Voor een keer worden de strakke teugels even losgelaten en gaan Campbell en Hornal gitaargewijs de interactie aan met respectievelijk toetsenist Hayman en drummer Burgess, waarna een staande ovatie volgt (de helft staat wel al recht voor het podium) als slot van deze vermakelijke muziekavond.

10cc was zijn tijd vooruit en staat vandaag door een kwalitatieve uitvoering van hun zeer verscheiden hits nog steeds garant voor een avondje onbezorgd luisterplezier.

Marc Buggenhoudt

Foto’s Yvo Zels

Setlist

Tour: 2021 European Tour

1. The Wall Street Shuffle (single, 1974)

2. Art for Art’s Sake (single, 1975)

3. Life Is a Minestrone (single, 1975)

4. Good Morning Judge (single, 1977) (Deceptive Bends, 1977)

5. The Dean and I (single, 1973)

6. Old Wild Men (Sheet Music, 1974)

7. Feel the Benefit (Pts. 1, 2 & 3) (Deceptive Bends, 1977)

8. Standing Next to Me (Graham Gouldman: Modesty Forbids, 2020)

9. The Things We Do for Love (single, 1977) (Deceptive Bends, 1977)

10. Say the Word (Iain Hornal: The Game Begins With The Lights Out, 2017)

11. Silly Love (single, 1974) (Sheet Music, 1974)

12. I'm Mandy Fly Me (single, 1976)

13. I'm Not in Love (single, 1975)

14. Dreadlock Holiday (single, 1978)

Encore:

15. Donna (a capella) (single, 1972)

16. Rubber Bullets (single, 1973)